فیزیولوژی ورزشی
نفیسه حسن پور؛ امیر قنبرپور؛ محمد جواد پوروقار؛ موسی خلفی
چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر دوزهای مختلف مصرف حاد آب چغندر بر عملکرد بیهوازی در افراد تمرین کرده بود. روش شناسی: در یک طرح آزمایشی تصادفی (هدفمند و در دسترس) متقاطع، دوسوکور و کنترل شده با دارونما، 9 فرد تمرین کرده که حداقل 150 دقیقه در هفته و دست کم به مدت 6 ماه فعالیت بدنی داشتند (سن: 33/1±44/20 سال، شاخص توده بدنی: 27/3± 55/20 کیلوگرم ...
بیشتر
هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر دوزهای مختلف مصرف حاد آب چغندر بر عملکرد بیهوازی در افراد تمرین کرده بود. روش شناسی: در یک طرح آزمایشی تصادفی (هدفمند و در دسترس) متقاطع، دوسوکور و کنترل شده با دارونما، 9 فرد تمرین کرده که حداقل 150 دقیقه در هفته و دست کم به مدت 6 ماه فعالیت بدنی داشتند (سن: 33/1±44/20 سال، شاخص توده بدنی: 27/3± 55/20 کیلوگرم بر متر)، طی 3 هفته به صورت تک جلسه (با دوره پاکسازی یک هفته ای)، داوطلب شرکت در پروتکل شدند. شرکت کنندگان 2 ساعت پس از مصرف70 میلیلیتر یا 140 میلیلیتر آب چغندر و یا 70 میلیلیتر دارونما به صورت حاد، آزمون توان بیهوازی مبتنی بر دویدن، آزمون پرش سارجنت، آزمون چابکی ایلینویز و آزمون 36 متر سرعت را با فاصله استراحت 10 دقیقهای تکمیل کردند. یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد، مصرف حاد دوزهای 70 و 140 میلیلیتر از آب چغندر تاثیر معنی داری بر توان بیهوازی، اوج توان، میانگین توان، حداقل توان، اوج نسبی توان، ظرفیت بیهوازی و شاخص خستگی نداشت. به علاوه، مصرف حاد مقادیر 70 و 140 میلیلیتر از آب چغندر بر سرعت، چابکی و توان انفجاری افراد تمرین کرده نیز تاثیر معناداری نداشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مصرف حاد دوزهای 70 و 140 میلیلیتر آب چغندر هیچ مزیت عملکردی برای توان بیهوازی و مؤلفههای آن، چابکی، سرعت و توان انفجاری در افراد تمرین کرده ایجاد نمیکند.